غزلی برای امام هادی(علیه السلام)

غزلی را درایام شهادت حضرت امام هادی(علیه السلام) تقدیم ایشان کردم. ناقابل است اما برای از دل:

گفت:« سُرّ من رَای»، ترجمان «سامرا»ست
من ولی دلم گرفت...این حرم چه آشناست

چون نجف ، شکوهمند ،چون مدینه رازدار
داستان آن ولی داستان کربلاست...

 ماهِ تا ابد تمام!  السلام یا امام!
ذکر ما علی الدّوام ، گریه های بی صداست

آنچه بر زبان ماست ، نام مهربان توست
آنچه بر زبان توست ، اسم اعظم خداست

از زمان کودکی، در پی ات دویده ایم
از همه شنیده ایم، گرد راه تو شفاست

باغ هایی از بهشت ، گوشه ی عبای توست
این عبای مصطفی، این عبای مرتضاست

مجلس شراب را چشم تو به هم زده ست
چشم تو هنوز هم ، مستی مدام ماست

ما شهید می شویم، روسپید می شویم
روزگار، بی وفا ... عاشق تو باوفاست

ای هدایت نجیب! آسمانی غریب!
مضطریم و منتظر ، یادگار تو کجاست؟