همه شب دست به دامان خدا تا سحرم
كه خدا از تو خبر دارد و من بي خبرم

رفتي و هيچ نگفتي كه چه در سر داري
رفتي و هيچ نديدي كه چه آمد به سرم

گرمي طبعم از آن است كه دل سوخته ام
سرخي رويم از اين است كه خونين جگرم

كار عشق است نماز من اگر كامل نيست
آخر آنگاه كه در ياد توام در سفرم

اي که در آینه هرروز به خود می نگری
من از آيينه به ديدار تو شايسته ترم

عهد بستم كه تحمل كنم اين دوري را
عهد بستم ولي از عهد خودم ميگذرم

مثل ابری شده‌ام دربه‌درِ شهر به شهر
وای از آندم که به شیراز بیفتد گذرم

#میلاد_عرفان_پور
#غزل

زندانی خویشیم ما، موسی‌بن‌جعفر!

ما را رهایی بخش یا موسی‌بن‌جعفر!

دارد می‌آید سال نو، تقویم می‌گفت

آغاز این سال است با «موسی‌بن‌جعفر»

گفتم خدا، احمد، علی، زهرا، حسن... آه

دل را رساندم باز تا «موسی بن جعفر»

با دست خالی آمدم تا سال‌تحویل

گفتم تو را جان رضا، موسی‌بن‌جعفر!

از من دوباره خواهش و از تو گشایش

یا حضرت مشکل‌گشا، موسی‌بن‌جعفر!

دل‌ها حرم شد، یار بی‌زائر نمانده‌ست

ماییم و یک دنیا دعا، موسی‌بن‌جعفر!

از تو هوایی تازه می‌خواهد دل ما

با گریه‌های بی‌هوا، موسی‌بن‌جعفر!

 پس حال ما کی می‌رسد تا احسن‌الحال؟

کوتاه کن این راه را موسی‌بن‌جعفر!

 سالی پراز سیل و بلا و ابتلا رفت

امسال اما با شما، موسی‌بن‌جعفر!

شد به آهنگ عجیبی خاك ما زیر و زبر
خانه ها لرزید و لرزیدند دل ها بیشتر

آن تكان ناگهانی تا همیشه خواب كرد
كودكان خفته در گهواره را  بار دگر

دست های كوچكی از خاك بیرون مانده است
دست هایی بر سراست و دست هایی بركمر

كودكان خانه را جز مرگ، همبازی نماند
باز، بازی می كند داغ عزیزان با جگر

لحظه لحظه شوق پرواز از زمین  تكثیر شد
بسكه هرسو ریخت، باقی مانده ­های بال و پر

داغ های باغ سنگین است اما نو به نو
از دل این خاك می روید درختی تازه تر
 
یك به یك دیوار ها افتاد تا هجرت كنیم
از شبِ این چار دیواری به آغوش سحر

سروده شد با دلی سوخته برای مسلمانان میانمار که در خاموشی جهان، می سوزند...

به این آتش برس! هیزم مهیا کن! مهیاتر!
گلستانیم ما در آتش نمرود، زیباتر

مهیا کن که ما از آتش شیطان نمی ترسیم
که در آغوش آتش می شود ققنوس ماناتر

خبر، از دود آه ما به دلها می­ رود مادام
تو با هرشعله نفرینی تری  هر شعله رسواتر

تو مثل شعله­ ها با نعره ­ی مستانه­ ات دلخوش
و ما را ناله­ ای مانده­ ست از فریاد، گیرا­تر

دریغا پیرو بودا به کار زنده ­سوزاندن
دریغاتر از این غوغای خاموشی! دریغاتر !

شما را مردگانی هست - سر تا پای در آتش-
شما در زندگانی نیز می سوزید، پیداتر

بسوزانیدمان ،خورشید محشر نیز در راه است
خدا، تنها خدا با ماست با مایی که تنهاتر

اغثنا یا غیاث المستغیثین! راه دشوار است
اگرچه نیست در رنج سفر، از ما شکیباتر

میلاد عرفان پور

 ...دست به دعا برآریم، تحمل  جهان این روزها خیلی دشوار شده است

هنوز آثاری از گل های سرخی مانده بر دریا
هنوز از بغض معصومانه ای دارد خبر دریا

خلیج فارس دارد رودارودی تازه می خواند
که موجاموج سرشار است از خون جگر دریا

گرفته رنگی از خوناب گویا تور جاشوها
غروبی سرخ دارد همچنان این نوحه گر -دریا-

هنوز انگار می بیند مصیبت را که پیوسته
به ساحل می رسد آشفته با چشمان تر، دریا

هنوز این موج ها بر صخره های کینه می تازند
هوای انتقام از دشمنان دارد به سر دریا

به هر سو داستان ناتمامی مانده روی آب
هنوز از گفته ها، ناگفته دارد بیشتر دریا