به یاد عزیزان از دست رفته زلزله بم

شد به آهنگ غریبی خاک ما زیر و زبر
خانه‌ها لرزید و لرزیدند دل ها بیشتر

آن تکان ناگهانی تا همیشه خواب کرد
کودکان خفته در گهواره را بار دگر

دست های کوچکی از خاک بیرون مانده است
دست هایی بر سر است و دست هایی بر کمر

کودکان خانه را جز مرگ هم‌بازی نماند
باز بازی می کند داغ عزیزان با جگر

لحظه‌لحظه شوق پرواز از زمین تکثیر شد
بس که هر سو ریخت باقی مانده های بال و پر

داغ های باغ سنگین است اما نو به نو
از دل این خاک می روید درختی تازه تر

یک به یک دیوار ها افتاد تا هجرت کنیم
از شب این چار دیواری به آغوش سحر